روز عشق

تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد دلم برای کسی تنگ است

که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و

دست های سپیدش را به آب می بخشید و شعر های خوشی چون پرنده ها می خواند