پیش رویت آنچه را یک عمـــر نشکستم شکست

آنروزکه سقف خانه ها چوبی بود

گفتارو عمل درهمه جاخوبی بود

امروزبنای خانه هاسنگ شده

دلها همه بابناهماهنگ شده

این کهنه جهان به کسی نمی ماند

آنهـــا که کهن شدنــــد و اینهــــــا که نونـــــــد     هــــر کس بمـراد خویش یـــــک تک بــدونــد

این کهنــــــه جهــــــان بکس نمانــــد بـــــاقی      رفتنــــــد و رویــــــم.. دیـگر آینـــــد و رونـــد

ای بسا روزی که نباشیم و جهان خواهد بود      نی نـــام ز مــــا و نـــــی‌ نشـــان خواهــد بود

زیـــــن پیش نبودیـــــــــم و نبـــد هیــــــچ خلل     زین پس چو نبــــاشیم ، همان خواهــــــد بود

مِی خور و مخور انـــــدوه که فرمود حکیـــم     غمهای جهان چو زهـر است و تـــریاقش مِی